خوش دارم

از همه چیز و همه کس ببرم و جز خدا انیسی نداشته باشم

خوش دارم

هیچ کس مرا نشناسد، هیچ کس از غم ها و دردهایم آگاهی

نداشته باشد ،

هیچ کس  راز و نیاز های شبانه ام را نفهمد هیچ کس

اشکهای سوزانم را در نیمه های شب نبیند

و جز خدا کسی نداشته باشم

خوش دارم

آزاد از قید و بندها در غروب آفتاب ، بر بلندی کوهی نشینم

و فروریختن خورشید را در دریای وجود مشاهده کنم

و همه حیات خود را به این هو بسپارم،قلب سوزانم را بگشاید

و این زیبایی سحرانگیز با

پنجه های هنرمندش با تار و پود وجودم بازی کند،

آتشفشان درونم را آزاد کند

خوش دارم

اشک را که عصاره ی حیات من است ، آزادانه سرازیر کنم

و غم را به عرفان و درد را به فداکاری مبدل کند

و آنگاه حیات بگیرم و

من دیوانه وار تسلیم این زیبایی شوم

و روحم به سوی ابدیتی که از نورهای

زیبایی می گذرد پرواز کند

و در عالم آرامش از کهکشانها بگذرم و برای

لقاء پرورگار به معراج روم.

فراز هایی از دست نوشته های شهید چمران