مهمانی

در دنيا اگر خودت را مهمان حساب كني و حق تعالي را ميزبان ، همه غصّه ها مي رود .

چون هزار غصّه به دل ميزبان است كه دل ميهمان از يكي از آنها خبر ندارد .

هزار غم به دل صاحبخانه است كه يكي به دل مهمان راه ندارد .

در زندگي خودت را ميهمان خدا بدان تا راحت شوي

اگــــــر در ميهماني يك شب بلايي به تو رسيد شلوغ نكن

 و آبـــروي صاحب خـــانه را حفظ كن  .

ما در دنیا و آخرت میهمان خدا هستیم .

آداب میهمانی را باید رعایت كرد .

باید در بدو ورود صاحبخانه را ملاقات كرد

بعد هرجا كه گفت بنشین نشست

 و هرچه پذیرایی كرد بهره برد

و به صاحبخانه فرمان نداد

و جز آنچه آماده كرده نخواست

و دل به وسایل و منزل صاحبخانه نبست

و آرزوی مالكیت آنها را نكرد .

مهمان تا صاحبخانه را ملاقات نكرده و ندیده است فكر می كند اصلاً مهمان نیست

و به دزدی آمده است ؛ لذا تا صاحبخانه را نشناخته است باید خیلی احتیاط كند .

 امّا وقتی كه صاحبخانه را شناخت و دید ، دیگر هرچه خواست می خورد .

تنها وظیفه مهمان این است كه هرچه صاحبخانه گفت بكند

و هرچه هم به او داد بگیرد و نگوید كم است یا چیز دیگری می خواهم .

اكرموا الضیف ولو كان كافرا :

 به مهمان حتّی اگر كافر باشد كرم نمایید و او را اكرام كنید .

 اگر خود را مهمان خدا دیدی ، هرچه باشی ، خدای كریم حتماً تو را كریمانه دست گیری و اكرام می نماید .

وقتی مهمان می شویم خوبست تمام عیار مهمان شویم .

از عارفانه های حاج محمد اسماعیل